Na podstawie dawnego zwyczaju Kościół sprawuje w ciągu dnia Liturgię Godzin. W ten sposób wypełnia nakaz Pana, aby zawsze się modlić, a jednocześnie wielbi Ojca i błaga o zbawienie świata. Sobór Watykański II, wysoko ceniąc tradycyjną praktykę Kościoła i pragnąc ją odnowić, zatroszczył się o to, aby na nowo opracowano tę formę modlitwy. Chciał bowiem, aby kapłani oraz inni członkowie Kościoła mogli w doskonalszy sposób odprawiać tę modlitwę we współczesnych warunkach…" Te słowa to początek dekretu Kongregacji Kultu Bożego wprowadzający w kwietniu 1971 roku wzorcowe wydanie Liturgii Godzin w języku łacińskim. W ten sposób zostało zakończone wielkie dzieło odnowy tej formy modlitwy. W roku 1985 dokonano jeszcze niewielkie zmiany, by jak pisano " jej (tj. Liturgii Godzin) bogactwa duchowe zostały głębiej przyswojone przez wewnętrzne zrozumienie tekstów używanych we wspólnej modlitwie Kościoła obrządku łacińskiego".
Liturgia Godzin zgodnie z przeznaczeniem, w doborze treści oraz układzie rządzi się własnymi prawami. Dobiera ona i układa we właściwy sobie sposób te składniki, które znajdują się we wszystkich obrzędach chrześcijańskich. I tak na każdą Godzinę składa się hymn, następnie psalmodia, potem dłuższe lub krótsze czytanie Pisma św., wreszcie modlitwy na zakończenie.
UŚWIĘCENIE DNIA CZYLI POSZCZEGÓLNE CZĘŚCI LITURGII GODZIN
Wprowadzenie do całości Liturgii Godzin oraz Jutrznia
Zazwyczaj Liturgię Godzin rozpoczyna Wezwanie. Składa się ono z wersetu Panie, otwórz wargi moje, a usta moje będą głosić Twoją chwałę oraz psalmu 95, który codziennie wzywa wiernych do głoszenia chwały Bożej, do słuchania głosu Pana i zachęca ich do wyczekiwania "krainy spoczynku". Zamiast psalmu 95 można wziąć psalm 100, 67 lub 24.
Psalm Wezwania najlepiej odmawiać na przemian z jego antyfoną (krótki wiersz wzięty z psalmu lub zwracający uwagę na jakiś cechę psalmu), którą recytuje się i powtarza przed rozpoczęciem psalmu i po każdej jego strofie. Antyfonę psalmu Wezwania zmienia się w zależności od dni liturgicznych. Wezwanie odmawia się na początku całego cyklu codziennej modlitwy, poprzedza ono albo Jutrznię, albo Godzinę czytań, w zależności od tego, która Godzina rozpoczyna dzień.
JUTRZNIA
Jest uświęceniem porannych godzin dnia, a gdy jest odprawiana o brzasku budzącego się dnia jest ponadto wspomnieniem zmartwychwstania Pana Jezusa. Jutrznia rozpoczyna się od wersetu wprowadzającego: Boże, wejrzyj ku wspomożeniu memu. Panie, pospiesz ku ratunkowi memu, po którym dodaje się: Chwała Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu, jak była … oraz Alleluja (opuszczane w okresie Wielkiego Postu). Ten werset oraz Chwała Ojcu … opuszcza się wtedy, gdy Jutrznię rozpoczyna się od Wezwania. Następnie śpiewa się lub odmawia odpowiedni hymn, który nadaje każdej Godzinie odpowiedni ton, a równocześnie wprowadza w atmosferę radosnej modlitwy, zwłaszcza, gdy wierni biorą w niej udział. Po hymnie następuje psalmodia, która składa się z jednego psalmu przystosowanego do godziny porannej, z pieśni zaczerpniętej ze Starego Testamentu oraz z drugiego psalmu o charakterze pochwalnym. Po psalmodii następuje krótkie lub dłuższe czytanie. Należy je odczytać jako głoszenie słowa Bożego i tak też go słuchać. Po czytaniu bądź też homilii wypada zachować w skupieniu chwilę milczenia. Następnie wykonuje się uroczyście pieśń Zachariasza z Ewangelii: Błogosławiony Pan, Bóg Izraela, z jej własną antyfoną. Po pieśni odmawia się modlitwy poświęcające Panu dzień i jego prace, a po tych modlitwach i prośbach odmawia się wspólnie Ojcze nasz. Zaraz po Ojcze nasz odmawia się modlitwę kończącą Jutrznię.
Na zakończenie kapłan lub diakon przewodniczący liturgii pozdrawia wiernych słowami: Pan z wami i udziela błogosławieństwa ja we Mszy św., po czym dodaje: Idźcie w pokoju Chrystusa, na co obecni odpowiadają: Bogu niech będą dzięki.
Liturgia Godzin, czy to wspólnie odprawiana, czy odmawiana prywatnie, pozostaje zawsze w swej istocie dialogiem między Bogiem a człowiekiem. Jednakże wspólne jej odprawianie jaśniej uwydatnia to, że jest ona z natury rzeczy modlitwą wspólnoty Kościoła.
