Liturgia Godzin zrodziła się z zafascynowania osobą i działalnością Jezusa Chrystusa. Jezus udawał się "swoim zwyczajem" do synagogi, brał udział w modlitwach swojego narodu, stosował błogosławieństwa w różnych okolicznościach swojego życia.
Modlitewne życie Jezusa wychodziło jednak daleko poza zwyczaje żydowskie. Jezus Chrystus spędzał często noce na rozmowie z Ojcem. Ewangeliści wspominają o modlitwie Jezusa szczególnie przed ważnymi wydarzeniami (wybór apostołów, męka).
Modlitwa Jezusa wspomniana w Ewangeliach była związana z pełnieniem misji mesjańskiej oraz była wyrazem synowskiej miłości dla Ojca Niebieskiego i wchodzeniem w rozumienie Jego woli. Modlitwa, której Chrystus nauczył swoich uczniów jest modelem chrześcijańskiej modlitwy.
Liturgia Godzin posiada swoje korzenie w chrześcijańskim novum w wierze, że Ojciec Niebieski zbawił nas przez Jezusa Chrystusa, obdarował nas nowym życiem. Nowy Testament pełen jest podniosłych hymnów radości i dziękczynienia za nowe stworzenie, nową rzeczywistość realizującą się w Duchu Ojca i Syna.
Jezus żądał od swoich wyznawców ustawicznej modlitwy: "Zawsze powinni się modlić i nie ustawać". Wskazany ideał podjęły pierwsze gminy chrześcijańskie. Łukasz w Dz podaje ich charakterystykę w słynnych summariach: "Codziennie trwali jednomyślnie w świątyni, a łamiąc chleb po domach, przyjmowali posiłek z radością i prostotą serca". Na podkreślenie zasługują w tym tekście słowa: "jednomyślnie" i "trwanie" rozwinięte później przez św. Pawła.
"Jesteśmy głęboko przekonani - mówi papież Paweł VI w Konstytucji Apostolskiej wprowadzającej Liturgię Godzin uchwaloną dekretem drugiego Soboru Watykańskiego - że znów odżyje przeświadczenie o potrzebie nieustannej modlitwy, którą Jezus nakazał swojemu Kościołowi. Właśnie księga Liturgii Godzin, podzielona na odpowiednie okresy, podtrzymuje i wspomaga tę modlitwę. Sama zaś modlitwa liturgiczna, zwłaszcza wtedy gdy gromadzi jakąś wspólnotę, wyraża prawdziwą naturę modlącego się Kościoła i staje się rzeczywistym jego znakiem".
Wierni, którzy celebrują Liturgię Godzin, jednoczą się z Chrystusem naszym Najwyższym Kapłanem, przez modlitwę psalmów, rozważanie słowa Bożego, pieśni i uwielbienia, by włączyć się do Jego nieustannej i powszechnej modlitwy, która oddaje chwałę Ojcu i wyprasza dar Ducha Św. dla całego świata. (KKK p.1196)
